Stoisz w pobliżu budynku Muzeum w Palmirach, który zbudowano przy cmentarzu-mauzoleum. Spoczywają tu ofiary rozstrzelane w pobliskim lesie w latach 1939–1941. Byli to przedstawiciele wszystkich grup społecznych: inteligencji, organizacji pozarządowych, partii politycznych oraz harcerzy, sportowców czy duchownych. Ofiary przywożono z warszawskich więzień pod eskortą niemieckich oddziałów SS.
Ciała zamordowanych grzebano w masowych grobach, które potem starannie maskowano. W Puszczy Kampinoskiej znajdują się także inne miejsca straceń –w Laskach, Wólce Węglowej, Szwedzkich Górach, na Wydmach Łuże–dziś oznaczone krzyżami i tablicami. Osoby, które straciły tam życie również spoczywają na tutejszym cmentarzu-mauzoleum.
O historii Palmir opowiada wystawa w muzeum, które corocznie, w czerwcu i we wrześniu, organizuje uroczystości upamiętniające największe egzekucje. To czas wspólnego wspominania, obecności rodzin ofiar, młodzieży, kombatantów i wszystkich, którym bliska jest historia tego miejsca. Na palmirskiej polanie od lat sześćdziesiątych XX wieku, spotykają się uczestnicy Centralnego Zlotu Młodzieży.
W pobliżu tablicy znajduje się wiata, gdzie można odpocząć na jednej z kilku ławek.